میدان آزادی  میدانی است با وسعت حدود ۳۰ هکتار ، ثبت شده در  فهرست آثار ملی کشور. این میدان با طرح مهندسی جوان که در مسابقه‌ای (۱۳۴۵) ، به منظور ساختن بنای یادبود پایتخت شرکت کرده و رتبه اول را از آن خود کرده بود شکل گرفت. حسین امانت با استفاده از تکنولوژی‌آن روز و به‌کارگیری بتن مسلح، استخوان‌بندی برج آزادی را با ارتفاع ۴۵ متر، عرض ۴۲ متر و طول ۶۳ متر پی‌ریزی کرد.ساخت برج ۲۸ ماه بطول انجامید ، استفاده از المان‌های معماری ایرانی (پیش از اسلام وپس از آن) در بنای برج، سیر تحول معماری کشور را در دوره‌های مختلف تاریخی به نمایش گذاشته است. ‌

سازه آن متشکل از ۴ستون بسیار بزرگ است که ۴ تاق برروی آنها قرار داده شده . تاق بزرگ آن از طاق کسری الهام گرفته شده است. استفاده از دور‌های تیزه‌دار نشان از تحول شیوه طاق‌زنی بعد از دوره ساسانی دارد، روزن‌‌های بخش بالا‌ی برج، تیرکش‌های قلا‌ع دفاعی دوره سلجوقی را تداعی می‌کند، برجستگی‌های مورب زیر طاق بزرگ حالتی انتزاعی از تزئینات مقرنس را نشان می‌دهد و استفاده از سنگ در نمای برج، نمایشی از معماری هخامنشی در به‌کارگیری قدرتمندانه از سنگ در بناهایی همچون تخت جمشید و آپادانا است. کاشی‌های به کار رفته در نمای برج نیز یادآور به کارگیری این عنصر تزئینی در اشکال گوناگون و انواع بناها در دوره‌های مختلف تاریخی است، همچنین رنگ آبی آن اشاره به معنویتی دارد که در باور ایرانیان از دیرباز تا به حال ریشه داشته است. ‌ هندسه منظم بیضی‌شکل پیرامون برج که به صورت تقسیمات لوزی‌های باز شونده از کنار برج شروع شده و در اطراف تکرار می‌شود، طرحی برگرفته از زیرگنبد مسجد شیخ لطف‌ا... است و همچنین آب‌نمای خطی آن در طول شرقی- غربی حرکت آب را در باغسازی ایرانی یادآوری می‌نماید. ‌ راه‌پله ورودی شرقی فضای زیرین برج، پلکان دروازه ملل تخت‌جمشید را به ذهن متبادر می‌سازد.